ЗАМИСЛИ НЕМОЖАМ НИШТО ДА СТОРАМ...КАКО ДА ОСТАВИВ ЗАД СЕБЕ СЕ...КОГА ВО ДУША СО УМОТ СЕ БОРАМ,СЕКОЈА БИТКА ИЗГУБЕНА Е...СРЕЌАВАВ РАЗЛИЧНИ ЛУЃЕ И ТЕБЕ...ГИ ПРЕПОЗНАВ СИТЕ,НО ТЕБЕ НЕ...ИЗГРАДИВ КУЌА НЕ ЗАСАДИВ ЦВЕЌЕ...И ЕДЕН ДЕН ТЕ ОСЕТИВ ТУЃ...ТИ БЕШЕ СОСЕМА ДРУГ...ЕДНА ПО ЕДНА МИСЛИ СЕ РЕДАТ,ДЕН ЗА ДЕН ОДИ ГЛУВО Е СЕ...СЛИКА НА ЖЕНА СО БЕЗБРОЈНИ РОЗИ...И СТАКЛЕНИ СОЛЗИ НА ОБРАЗОТ БЕЛ...ОСТАВИ МЕ ДА ГОРАМ КАЈ ШТО ГОРАТ МОЈТЕ ОГНОВИ...ОСТАВИ МЕ ДА ПЛОВАМ ПО СИТЕ МОИ РЕКИ НЕМИРНИ...ОСТАВИ МЕ...И ПОСЛЕ СЕ ДА СЕ ВРАТАМ КРАЈ СЕБЕ....ИЗГРАДИВ КУЌА НЕ ЗАСАДИВ ЦВЕЌЕ.....